ΥΠΕΡ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΣΜΟΥ

(γράφει ὁ Νέαρχος)

Εἶναι προδήλως ὑπερβολικὴ ἡ βεβαιότητα κάποιων ὅτι οἱ Μεσογειακοὶ εἶναι μειόνοτης στὰ Μεσογειακὰ κράτη. Ἡ σωστὴ διατύπωσι θὰ ἦτο ὅτι ὑπάρχουν ἰσχυρὲς μειονότητες Κρομανοειδῶν (Ἰβηρία), Ἀλπικῶν (Ἰταλία & Βόρεια Ἱσπανία) & Διναρικῶν (Ἑλλάδα) στὰ ἐν λόγῳ κράτη. Ἐπίσης, εἶναι ἀστεῖο νὰ μὴ ἀναφέρῃ τὴν διόλου εὐκαταφρόνητη ἀρμενοειδῆ παρουσία στὴν Ἐλλάδα (μέσω Τούρκων, Ἀράβων & Γύφτων) & τὴν Ἰβηρία (μέσω κρυπτοεβραίων & Μαυριτανῶν ποὺ ἐξεχριστιανίσθησαν & ἐπεμείχθησαν ἐκτεταμένως μὲ τοὺς ντόπιους).

Τὸ ἐπιχείρημα τῶν θιασωτῶν τοῦ Νορδικισμοῦ περὶ τοῦ βιομηχανικῶς ἀνεπτυγμένου ἰταλικοῦ Βορρᾶ & τοῦ ὑπαναπτύκτου Νότου εἶναι πολὺ ἰσχυρό. Εἶναι, ὅμως, δίκαιο νὰ ἐπισημανθῇ ὅτι ὁ ἰταλικὸς Νότος μὲ τὸ μεσογειακό του κλίμα & τὶς ἀγροτικὲς ἐκτάσεις προσφέρεται γιὰ γεωργικοῦ τύπου οἰκονομία (προκαλῶντας καὶ ἀντίστοιχη ῥοπὴ στὸν πληθυσμό μὲ ὅλα τα γνωστὰ πολιτισμικὰ μεινονεκτήματα τῶν ἀγροτικῶν κοινωνιῶν, ὅπως συντηριτισμὸς καὶ "κλειστότερο" πνεῦμα στὶς κοινωνικοοικονομικὲς ἀλλαγές), ἐνῷ ὁ κρῦος Βορρᾶς τῆς Ἰταλίας (ὑπὸ τὴν σκέπη τῶν Ἄλπεων) παρώθησε τὸν γερμανογενῆ πληθυσμό της στὴν βιομηχανικὴ παραγωγή ἐλέῳ ἀκαταλλήλου πρὸς γεωργοκτηνοτροφίαν κλίματος.

Ὢς κατακλεῖδα σὲ αὐτὴν τὴν περιληπτικὴ προσέγγισι τοῦ ἐξαιρετικὰ ἐνδιαφέροντος αὐτοῦ ζητήματος, ἀναφέρω καὶ τὸν πολὺ σημαντικὸ ῥόλο ποὺ διεδραμάτισε στὸ οἰκονομικοπολιτισμικὸ χᾶσμα μεταξὺ εὐρωπαϊκοῦ Βορρᾶ & Νότου ὁ παράγων τῆς θρησκείας. Ἡ Γερμανικὴ φυλή, σὲ μία ἔκλαμψι αὐτονομιστικοῦ δυναμισμοῦ, μὲσῳ τοῦ ἀλπικοῦ μπούλη Μαρτίνου Λουθήρου & τῆς θρησκευτικῆς μεταρρυθμίσεώς του, κατέφερε νὰ ἀπαγκιστρωθῇ ἀπὸ τὴν σκοταδιστικὴ & ὀπισθοδρομικὴ ἐξουσία τῆς σιχαμερῆς Ῥωμαιοκαθολικῆς ἐκκλησίας, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ πυροδοτηθῇ μία ἰσχυροτάτη ἐπιστημονικὴ & κοινωνικοπολιτισμικὴ ἔκρηξι σὲ ὅλον τὸν εὐρωπαϊκὸ νορδικό-αλπικὸ Βορρᾶ, ὁ ὁποῖος ἐνεκολπώθη τὸν Λουθηρανισμὸ καὶ ἀπεκόπη ὁριστικὰ ἀπὸ τὴν καταστροφικὴ ἐπιρροὴ τῆς θεοκρατίας τοῦ Βατικανοῦ, ποὺ εἶχε βυθίσει τὴν δυτικὴ & βόρεια Εὐρώπη στὸ ἔρεβος τῆς Ἱερᾶς Ἐξετάσεως. Δὲν εἶναι διόλου τυχαῖο ὅτι οἱ ἡγετικοὶ νόες αὐτῆς τῆς θρησκευτικῆς μεταρρυθμίσεως ἦσαν 3 Νορδοαλπικοί, ὁ Γερμανὸς Λούθηρος, ὁ Γερμανοελβετὸς Ουλρῖχος Ζβίγγλιος & ὁ ἐκ Βορείου Γαλλίας Ἀλπικὸς Ἰωάννης Καλβῖνος (ἣ καὶ Καβλῖνος...), ὅπως δὲν εἶναι καθόλου τυχαῖο ὅτι ἡ θρησκευτικὴ αὐτὴ ἐπανάστασι εὐωδώθη μόνο στὴν Κεντρικὴ & κυρίως στὴ βόρειο Εὐρώπη, ἐνῷ σὲ Γαλλία, Ἰβηρία, Ἰταλία & Αὐστρία εἶχε μηδαμινὴ σχεδὸν ἀπήχησι. Ἀνύπαρκτη ἦτο καὶ ἡ ἀπήχησή της στοὺς Καθολικοὺς Σλάβους (Τσεχοσλοβάκους & Πολωνούς). Ἡ θρησκευτικὴ μεταρρύθμισι ἔδωσε τὴν εὐκαιρία στοὺς Νορδικοὺς νὰ ἀνασάνουν ἀπὸ τὴν ὑπάνθρωπη, ῥωμαιοκαθολικὴ πανοῦκλα καὶ νὰ ἀναπτύξουν ἐλεύθερα τὶς ἐπιστῆμες τους, ἐγκαινιάζοντες τὴν βιομηχανικὴ ἐπανάστασι καὶ λαμβάνοντες ἔτσι τεράστιο προβάδισμα στὴν πολιτισμικὴ καὶ οἰκονομικὴ πρόοδο ἔναντι τοῦ Νότου.

Ὁ Προτεσταντισμός, μειώνοντας τὴν ἐπιρροὴ τῆς ἐκκλησίας στὶς ζωὲς τῶν Νορδικῶν, εὐνόησε τὴν ἐκδήλωσι τῆς φυλετικῆς τους προδιαθέσεως πρὸς ἐπιστημονικὴ παραγωγή, μὲ ἀποτέλεσμα ἀκόμη καὶ σήμερα τὰ προτεσταντικὰ κράτη, ὅπως ἡ Ἀγγλία, Σουηδία, Νορβηγία, Φινλανδία, Γερμανία, Ὁλλανδία, ΗΠΑ, Αὐστραλία, Καναδᾶς νὰ κυριαρχοῦν στὴν παγκόσμια οἰκονομία διαθέτοντας παραλλήλως πρότυπα μοντέλα κρατικῆς διοικήσεως & προνοίας.